 Wysłany: Sob 23:26, 17 Mar 2007 Temat postu: |
|
| Dziękuję Wam za ocenę. Cieszę się, że się podoba =] Jak napiszę coś nowego to oczywiście wrzucę. | |
| Wysłany: Wto 18:43, 13 Mar 2007 Temat postu: |
|
bardzo fajny wiersz ^^ ..... tzn. wiersze  .. widze żę masz zapał do ich pisania no i talencik też
a nie spodziewałam się takiej świeżej jakości  10/10 |
|
| Wysłany: Wto 18:13, 13 Mar 2007 Temat postu: |
|
| Podoba mi się [x naprawdę mi się podoba. Czasami coś mi tam chrzęściło między wersami, ale jest dobrze . |
|
| Wysłany: Pon 23:40, 12 Mar 2007 Temat postu: |
|
| Zamieść (: Chętnie poczytam. A oto kolejny, wczorajszy wiersz.
Dedykacja: dla Rosyenki i Atry (które nie wszyscy zają) Wiersz XX „Rozmowa z lustrem” Zastanów się kobieto, nad tym, co robisz! Z kim? Z samą sobą, z ludźmi Ci bliskimi. Zastanów się kobieto nad tym, co robisz! Z czym? Ze swą przyszłością, sprawami ważnymi. Zastanów się kobieto, nad tym, co robisz! Przecież zastanawiam się od samego rana! I co Ci wyszło z tych zastanowień? Nie wiem sama. Masz przecież jeszcze całe życie, nowe perspektywy. Boję się życia i boję się śmierci. Wiem, przecież każdy się boi. Nie, boją się tylko dzieci. Nieprawda! Sama wiesz, że tak nie jest. Możliwe, lecz czy wiem cokolwiek? Wiesz, spójrz na siebie, co widzisz? Radosny i smutny zarazem człowiek. Więc wiesz, że jesteś człowiekiem. Tak, lecz czy to powód do dumy? Robimy się gorsi z każdym wiekiem. Nie, to nie my jesteśmy gorsi, czasy są inne. Może i tak, ale wróćmy do mnie. Co właściwie jest ze mną nie tak? Nie wiem, Ty mi powiedz. Przeraża mnie cały świat. A co dokładniej? Myśli, wspomnienia, wszystko co robię. Ach tak, poczekaj przyjrzyjmy się Tobie… Nie, nie rób tego, boję się objawienia. Żegnaj na zawsze. Nie żegnaj, do widzenia Prawa zastrzeżone i jak? |
|
| Wysłany: Pon 11:12, 19 Lut 2007 Temat postu: |
|
| Bardzo fajne wiersze;) Jestem pod wrażeniem, 9/10;) Może kiedyś też zamieszczę cos mojego. | |
| Wysłany: Pią 15:21, 16 Lut 2007 Temat postu: |
|
| dobre, podoba mi się 10/10 | |
| Wysłany: Pią 0:34, 16 Lut 2007 Temat postu: |
|
| Ale czego się po mnie nie spodziewałaś? xD No dobrze to wklejam następne cóś weselszego:
Wiersz VI Idę sobie przez las i śpiewają ptaki Kurczę jaki hałas robią te pędraki Idę sobie dalej dzięcioł w drzewo stuka O cholero jasna Czego on tu szuka? Więc pętam się jeszcze i patrzę na boki Nagle zawiał wiatr Co to za wyskoki? Ja poszłam do lasu Psiakrew, żeby mieć ciszę A tu dookoła milion głosów słyszę Już wolę to miasto gdzie mój gwar znajomy Auta i tramwaje Piski i klaksony Co jest piękniejszego od zapachu gumy spalonej na jezdni Przednie to perfumy Miasto tysiąc razy cichsze jest od lasu Przecież te zwierzęta tyle robią hałasu |
|
| Wysłany: Czw 18:43, 15 Lut 2007 Temat postu: |
|
| 9/10 jeśli chodzi o wierszyk ... a pozatym to niespodziewałam się tego po tobie noale wiersze super ^^ | |
| Wysłany: Czw 11:33, 15 Lut 2007 Temat postu: |
|
| Uuu, ciekawe, nie powiem...
9,8/10 (jeden błąd). |
|
| Wysłany: Nie 12:54, 31 Gru 2006 Temat postu: |
|
| W takim razie przepraszam na następny raz zapytam o pozwolenie. Sama nie lubie jak ktoś zakłada tematy bez pozwolenia na forach więc rozumiem o co Wam chodzi. Jeszcze raz w takim razie przepraszam, źle zinterpretowałam regulamin i w miarę możliwość prosze o niezamykanie tematu.
Wiersz XVII „Samobójca” Ostatnie słowo już napisane Podpis złożony, na wyrok pora. Z rury w kącie, przy szarej ścianie Zwisa sznur z pętlą- moja ostoja. Jeszcze chwila wahania, lecz rozpacz wygrywa Staję na krześle trzęsąc się cały Soje jeszcze, a w myślach przez chwilę Przepraszam tych, których opuszczam. Jeden ruch ręką, pętla się zaciśnie Jedne ruch nogą stołek nie podtrzyma. Moje myśli krążą jak oszalałe Moja odwaga już powoli się ugina. Walczę z bezwładnością nóg i rąk Bym mógł przyspieszyć proces zabijania Bym mógł jak najwcześniej uciec stąd Pora na śmierć, ostatnie pożegnania W końcu ma ręka sznur odnalazła Noga moja krzesło wykopała Przez ułamek sekundy jeszcze się boję… Wszelkie prawa zastrzeżone |
|
| Wysłany: Sob 19:31, 30 Gru 2006 Temat postu: |
|
Właśnie ze względu na te świetne wiersze ( które mi się podobają  i widzę, że reszcie forumowiczów również) nie zamknęłam tego tematu.
Z tych dwóch wierszy, które zamieściłaś Wilkołak mi się bardziej podobał . |
|
| Wysłany: Sob 17:35, 30 Gru 2006 Temat postu: |
|
| Powinnością każdego użytkownika forum jest przeglądanie regulaminu od czasu do czasu. Zminiłem zasady, teraz trzeba się pytać o pozwolenie na zakładanie tematu. Nadal zastanawiam się czy nie zamknąć. A tak poza tym to świetne wiersze!! | |
| Wysłany: Sob 17:31, 30 Gru 2006 Temat postu: |
|
| Nie mam pozwolenia bo w regulaminie działu piszę (punkt 2), że każdy user ma prawo zamieścić tutaj pracę bez pozwolenia moderatora, dlatego myślałam, że nie dotyczy to postu tylko własnego tamatu, cóż jeśli się myliłam to przepraszam |
|
| Wysłany: Sob 17:04, 30 Gru 2006 Temat postu: |
|
A gdzie pozwolenie?  Regulamin główny punkt 10.
Tematu nie zamknę, ale na przyszłość pytajcie najpierw o zgodę od Moderatora. Już nieaktualne  |
|
| Wysłany: Sob 17:03, 30 Gru 2006 Temat postu: |
|
| Bardzo podobają mi się Twoje wiersze Bjart. Porzuciłaś już nawet rymy widzę (choć ja bardzo lubię rymowane wiersze ) Tylko tak trzymaj, moglabyś nawet już z tych wierszy tomik napisać. |
|
| Wysłany: Sob 16:58, 30 Gru 2006 Temat postu: |
|
| Dziękuję to dla Was jeszcze jeden mroczny wiersz, niestety więcej nie mam. Próbowałam ostatnio napisać ale wyszedł kiepski bo nie miałam weny. Więc daje taki, który mi się podoba
Wiersz XII „Anioł śmierci” Wojna, moja przyjaciółka gdy tylko nastaje, świat się staje rajem, dla mnie anioła gdy śmierć dookoła. Przechodzę przez pole bitwy, kolejny pada od miecza, gdzieś w pobliżu ze śmiercią igrają wieśniacze widły. O losie przebrzydły, o kpino nieczysta. Gdzieś obok strumieniem krew czerwona tryska. Zbieram plony ludzkiej nienawiści i krzywdy. Ktoś rozwścieczony zadaje ból, cierpienie dla mnie to ukojenie. Wszędzie dookoła leżą kończyny, porozrzucane, na twarzach pełne cierpienia miny. Lecz mnie to nie wzrusza, idę dalej, siejąc spustoszenie. Tam, gdzie się pojawię nie ma już nadziei, to losu zrządzenie. To zadanie moje, wypełniam je pieczołowicie. Teraz się pewnie brzydzicie? Nie obchodzi mnie to, mam to gdzieś. Z resztą, dzięki Tobie istnieję, dzięki Twej nienawiści, wrogości, nieczystości. Dzięki Tobie, grzeszna istoto. Co zawsze wokół roztaczasz błoto, Co nie potrafisz tak naprawdę kochać. Lecz tylko potem nad zwłokami szlochać. To moja robota, lecz przez Ciebie zlecona. Pamiętaj o tym człowiecze, Duszo zbezczeszczona… Wszelkie prawa jak zwykle zastrzeżone |
|
| Wysłany: Sob 16:49, 30 Gru 2006 Temat postu: |
|
| BjarT
Ciekawe, mhroczne i fajne 10/10 |
|
| Wysłany: Sob 16:30, 30 Gru 2006 Temat postu: |
|
| Bardzo mi się podobają mroczne wiersze, a Twój właśnie taki jest. Czyta się go dobrze, jest ciekawy.
Moja Ocena: 9,5/10. A co! |
|
| Wysłany: Sob 15:52, 30 Gru 2006 Temat postu: |
|
| A więc moja opinia brzmi pozytywnie... tymbardziej że na moje wiersze nie macie co liczyć bo poprostu ich nie pisze, za to twój Bjart bardzo mi się podoba ^^ . | |
| Wysłany: Sob 15:13, 30 Gru 2006 Temat postu: To co się zrodziło w mojej głowie |
|
Więc tu będe zamieszczać moje wiersze. Życzę miłej lektury i proszę o obiektywne opinie (możecie zjechać moje wiersze bo nie są wcale wspaniałe). A i jeszcze mimo wszystko wszelkie prawa zastrzeżone 
Tak na zachęte: Wiersz XI „Wilkołak” Idę ulicą, mroczną, cichą Nie ma nikogo, tylko ja i łuna zła. Patrzę w niebo i co widzę? Pełnia, czuję zew, zew krwi, dajcie krew! Umieram, łapczywie poszukując jej. Już bliski koniec świadomości Twej. Zbliżam się, nie uciekasz, nie czujesz niczego, strachu, lęku, obaw dlaczego!? Boś nie świadomy tego co się stanie za chwilę, nie uniknione Twe przeznaczenie. Gdy już Cię mam, czuję serca drżenie, nagle moje sumienie, odzywa się, coś nie tak! Przecież nie mam sumienia, transformacja trwa. Żądza krwi jest silniejsza niż logika ma. Skrępowany upadasz, aż ziemia wydaje cichy jęk pod Twym ciężarem. Po szyi zaczyna płynąć krew, cieknie strumieniem zaczynam ją chłonąć, łapczywie jak nigdy, nie, to nie prawda! Robię to zawsze, gdy nadchodzi czas, dzieje się to na miesiąc jeden raz. Stwórco, czemuś mnie wyklął?! Czemu nie mogę być inny, normalny. Dlaczego muszę żyć w cieniu, co nadaje sens memu istnieniu?! Co sprawiło, że tak bardzo mnie nienawidzisz?! Czemuż w tak okrutny sposób ze mnie szydzisz? Dlaczego aż tak wielką cenę, muszę płacić za to, że jestem, za moje istnienie? Kończę już ucztę, ostatni łyk krwi, aż mnie mdli, z przeżarcia i obrzydzenia do samego siebie. Wraca ma postać i wyrzuty sumienia a księżyca zaczyna ubywać na niebie. P.S. nie ma dedykacji na razie ale potem będą ^^ |
|