Góry Zielonych Smoków

Dark P

*Zapadał już zmierzch. Słońce dawno zaszło za horyzont pozostawiając po sobie jedynie małą, czerwoną smugę na niebie. Dark P wypatrzyła w dole niewielką polankę otoczoną ze wszystkich stron wielkimi sosnami, a od zachodu ograniczoną zboczem góry. Wysłała szybko ten obraz Ironowi, poczym złożyła skrzydła i mocno zapikowała. W locie dostrzegła uciekajacą łanię więc zmieniła odrobinę kąt spadania, nałożyła pazury i upolowała nieświadome niczego zwierze. Gdy znalazła juz się na ziemi zajęła się oprawianiem mięsa.*

Iron Lycan

Iron zwinnie wdarł się na polanę i dogonił Dark P. Widząc łanie zapytał:
- Jakby co to wiesz że znam się na gotowaniu...

Dark P

*Kobieta lekko zdziwiona zwinnością wilkołaka odparła:
-Och nie martw się, ja ją tylko oprawię ale to mistrz zajmie się gotowaniem-mały uśmiech pojawił się na chwilę na twarzy kobiety- nie było żadnych problemów po drodze? Ląd jest trochę bardziej niebezpieczny od powietrza choć przyznaję, że mniejwięcej w połowie drogi napadły na mnie węże latajace-zapytała poczym zaczęła przygotowywać miejsce na ognisko.*

Iron Lycan

- Nic co mogło by mnie chociaż zranić. Kilka dzików oraz malutki i wystraszony oddział orków Musieli zabłądzić, ale już więcej tego nie zrobią...- - odpowiedział z lekkim uśmiechem wilkołak.

Dark P

*-Widzę, że już zacząłeś zaspokajać swoją wikołaczą naturę, a nawet nie ma pełni. Musisz być bardzo rozrywkowym jegomościem-powiedziała pokazując w śmiechu swoje ząbki. Nagle ognisko zaczęło wesoło płonąć zamieniając jeszcze całkiem niedawno żywe gałęzie brzozy w kupkę pyłu. Gdy Dark P uznała, że ogień jest już wystarczająco stabilny zajęła się szykowaniem obozu.*

Iron Lycan

Iron zabrał się za przygotowywanie mięsa. Z kilku dłuższych i mocniejszych gałęzi zrobił ruszt i postawił mięso nad ogniskiem. Wyciągnął przyprawy i przyprawił nimi mięso. Wyciął też kilka mniejszych kawałków w mięsie i włożył je do małego garnka. Wrzucił też tam kilka specjalnych liści i przypraw oraz jakiś sos. Do wszystkiego dolał trochę wody i postawił koło ogniska. Przygotował także 2 miski i po chwili nalał do nich ciepły gulasz. Podał jedną miseczkę Dark P i powiedział z lekkim uśmiechem:
- o mogłabyś mi powiedzieć choć część szczegółów tej wyprawy?

Dark P

*-Mogłabym-odrzekła lekko kiwając głową-Najpierw muszę odebrać mojego smoka ze szkolenia, Ametysta. Biedaczysko ciągle przekazuje mi jak bardzo za mną tęskni, nie jest przyzwyczajony do ciągłego przebywania z innymi ze swego gatunku.-Zaczerpnęła łyżką trochę gulaszu i spróbowała dania, było jak zwykle wyborne-Kurcze, Ty to jednak masz talent Ironie. Zrobił byś interes otwierając restauracje w jakimś dużym mieście... A wracając do tematu to drugim powodem mojej wyprawy jest... Tak właściwie to co wiesz o przestworzanach?*

Iron Lycan

- Co do restauracji to byłby dobry pomysł gdyby nie to że do miast to mnie wpuszczają, bo kto by chciał mieć wilkołaka w swoim mieście. - powiedział Iron A co do przestworzan to wiem tylko tyle że mają skrzydła i potrafią latać. Ale chciałbym dowiedzieć się czegoś więcej.

Dark P

*-Fakt, jednak gdybyś użył iluzji to myślę, że nikt by się nie poznał. A co do przestworzan to oprócz tego, że mamy skrzydła i umiemy latać jesteśmy też wymierajacą rasą. To chyba też jest Ci wiadome?-zapytała a jej oczy natychmiast nabrały smutnego wyrazu. W czasie gdy czekała na odpowiedź od Irona, wyciagnęła z tobołka butelkę bimberku i postawiła koło ogniska.*

Iron Lycan

- Tego to akurat nie wiedziałem. Poza tym jestem niemagiczny i nie mogę używać magii w sposób bezpośredni. Mogę używać magicznych przedmiotów ale z czarami nawet jak bym chciał to się nie zabawie. Mimo że powstałem dzięki magii. powiedział smutno Iron po czym uśmiechnął się i dodał:
- Ale co mi tam, wole siebie takim jakim jestem, czyli kimś unikalnym i wyjątkowym. y z resztą też jesteś taka. - spostrzegł wilkołak

Dark P

*-Fakt jestem wyjątkowa bo zapewne jedyna ze swego gatunku-zaśmiała się smutno poczym sięgnęła po bimberek-masz ochotę?-zapytała.*

Iron Lycan

- Jasne, ale nie zapominaj że zawsze możesz znaleźć kogoś podobnego do siebie. Ja to niemal na pewno jestem jedyny. Ale ty masz jeszcze szanse, wystarczy że pomyślisz o jakimś miejscu do którego ty byś się udała gdybyś miała stworzyć nowe miasto dla przestworzan. - dodał i pociągnął sporego łyka z butelki

Dark P

*-Właśnie to jest moim drugim powodem wyprawy-wzięła od wilkołaka bukłaczek poczym pociagnęła ostro z butelki-Nadzieja umiera zawsze ostatnia jak to mówią.-rzekła poczym rozłożyła swój płaszcz na ziemi. Gdy ubranie wydało się jej wystarczająco wygodne położyła się na nim, złączyła ręce za głową i zaczęła obserwować gwiazdy-A co do tego że nie ma istot podobnych do ciebie Ironie to się zgodzę, widywałam wcześniej wilkołaki, ale nie metalowe. Wspominałeś wcześniej, że powstałeś za sprawą magii, jak to dokładnie wyglądało?*

Iron Lycan

- Sam nie wiem, miałem być stalowym golemem, tyle że jeden golem na kilka tysięcy jest jakby to ująć... oświecony, to znaczy że ma świadomość i nie jest tylko sługą. Taki golem żyje własnym życiem. Niestety dzieje się to bardzo rzadko o takie golemy zwykle są niszczone przez tych co je stworzyli lub giną z rąk poszukiwaczy przygód. Jak ja powstawałem to do pracowni wdarł się wilkołak, zabił tego co mnie przywołał i przez przypadek rzucił się na mnie. Nieźle mnie poturbował ale jakoś przeżyłem i ze względu że stal jeszcze niebyła ukończona to zamieniłem się w bestie ale tylko z wyglądu i nieco z charakteru. I w ten sposób jestem taki. Może cię to zdziwić ale mam 128 lat za sobą. Jestem bardzo długo wieczny ale kiedyś umrę jak każda żywa istota. I tym się różnię od zwykłych golemów które rozpadają się po jakimś czasie. - odpowiedział wilkołak i zapytał:
- A ty, powiedz mi coś o sobie.

Dark P

*-Zadziwiająca historia Ironie, nigdy niczego podobnego nie słyszałam. Jeśli chcesz coś wiedzieć o mnie to posłuchaj:
Moja rodzina razem z innymi przestworzanami żyła kiedyś w Orwentynie. Wiedli żywot godny i szczęśliwy zarazem. Jednak około 121 lat temu na nasze ziemie przybył Czarny Pan. Wielu mężnych wojowników stawiło mu czoła, niestety wszyscy zginęli. Miałam wtedy ok. 4 lat. Aby uchronić mnie przed śmiercią moja matka oddała mnie do Zakonu Zabójczyń na dalekiej północy. Jak się później dowiedziałam cała moja rodzina umarła w boju. Ja tymczasem rosłam i poznawałam starożytne nauki. Pewnej nocy, gdy wyrwałam się by zwiedzić Zamek, znalazłam zamkniętą komantę. Dzięki magii zdolałam ją jednak otworzyć. W środku leżało fioletowe smocze jajo, które natychmiast sie dla mnie wykluło. Gdy skończyłam 25 lat opuściłam wraz z Ametystem Zakon i wyruszyłam w świat. Czego się potem nie robiło... Ech stare dobre czasy. Więc jak widzisz jesteś tylko odrobine ode mnie starszy, ja jednak z racji pochodzenia jestem nieśmiertelna. No chyba że coś mi przeszkodzi w tym żywocie...-zakończyła z uśmiechem Dark P pociągając łyk bimberku.*

Iron Lycan

- Interesująca jest twoja przeszłość. Ale skoro jesteś nieśmiertelna to jest duża szansa że spotkasz kogoś ze swojej rasy. A co do Czarnego Pana to zabezpieczyłem karczmę przed jego działaniami. - powiedział wilkołak.

Dark P

*-Przynajmniej będziesz miał do czego wracać... Masz coś przeciwko śpiewaniu?-zapytała kobieta i spojrzała się na Irona.*

Iron Lycan

- Nie, ależ skąd. Z chęcią posłucham jak ktoś śpiewa. - z uśmiechem powiedział wilkołak

Dark P

*Dark P zaczęła śpiewać starą, przestworzańską balladę. Język użyty w tekście nie mógł być zrozumiały dla wilkołaka, gdyż była to starożytna odmiana ojczystego dialektu kobiety. Historia opowiadała jednak o dwójce zakochanych w sobie przestworzanach, których rozłączył los. Melodia zatem była smutna i dość melancholijna, jednak wypity wcześniej bimberek zniwelował nieco działanie piosenki.*

Iron Lycan

- Ładne, szkoda że nie po mojemu ale podobało mi się. - powiedział wilkołak gdy Dark P skończyła. Po chwili dodał:
- A mogłabyś mnie nauczyć waszego języka. Znam ich wiele, zwłaszcza starych i rzadkich bo czasami jak znajduję jakiś manuskrypt lub coś podobnego to lubię wiedzieć co tam napisano.

Dark P

*-Dobrze, skoro chcesz to oczywiście-odpowiedziała poczym zaczęła pierwszą lekcję.
Czas uplywał im na wyjaśnianiu co oznacza herstyn czy inne przestworzańskie słowa. Wkońcu Dark P powiedziała:
-Myślę że już czas byśmy poszli spać. Kto obejmie pierwszą wartę?-spytała poczym przetarła oczy.*

Iron Lycan

- Ja to zrobię, później się prześpię. - powiedział wilkołak

Rix De'Akro

*Na tarczy księżyca pojawiły się dwa cienie. Mały smok i postać z błoniastymi skrzydałmi. Błona była prawie niewidoczna na tle ciała niebieskiego. Nagle cienie spikowaly w dół... Po chwili dało się słyszeć trzask kulku łamanych gałęzi i szelestu opadłych liści. *
- Nosz na grzyba jasnego! Zawsze muszę w coś wpaść... Eh... *słychać ciche, bardzo ciche kroki* - Jak zwykle się zgubiłem... Kay! Chodź no tutaj *szelset skrzydeł* - poleć na zwiady do tamtego obozowiska... Zapewne pomyślą, żeś nietoperz... *po chwili smok wrócił pokazując myślowy obraz obozowiska z Ironem na wrcie i śpącą Dark P* - Co oni tu robią do grzyba jasnego?... Nic... pożyjemy zobaczymy... Idziemy!
*Rix (bo to o mnie mowa) ruszył ku obozowisku. Po chwili zobaczył ognisko. Dobrze rozpalone ognisko. Iron siedział na warcie...*
- ciekawe czy mnie pozna... Witaj Ironie! - cicho powitał wilkołaka - cóż cię sprowadza w te strony? mnie jak zwykle przypadek...

Dark P

*Głosy wybudziły Dark P ze snu. Gdy przetarła oczy, ujrzała Rixa. Co on tu znowu robi... Pomyślała poczym zmieniła pozycję na siedzącą.*

Iron Lycan

- Ja tu po porostu jestem, a skąd ty się tu wziąłeś? - odpowiedział wilkołak po czym dodał:
- I po co tak hałasujecie? Z daleka was słychać.

Dark P

*-Dalibyście człowiekowi pospać... Jak tam misja Svit'kony?-zapytała poczym ponownie przetarła oczy.*

Rix De'Akro

- Przepraszam za hałas... Leciałem gdzie mnie skrzydła poniosły. A Misja półelfki już się zakończyła. Założyła karczme... A ja... zaczynam podróżować. Jesteście jedyną żywą duszą jaką spotkałem na powietrznym szlaku... Prócz tego szkieleta co wykradł się swojemu stwórcy. Nie wiem skąd miał skrzydła. Mój mieszaniec też się ma dobrze... Pozwólcie, że już pójdę...

Iron Lycan

- Nie będę cię zatrzymywał. - powiedział iron

Rix De'Akro

-cóż... szerokiej dorgi... żegnam... Dark, ostrożnie z tym amuletem... *odlatuje. Smok-mieszaniec poleciał za naturanem.*

Dark P

*Skinieniem głowy pożegnała odlatujacego w dal Rixa. Łopot błoniastych skrzydeł stawał się coraz cichszy aż wkońcu zupełnie zniknął. Wtedy zwróciła się do Irona:
-Dosyć już pospałam, teraz Twoja kolej na drzemkę. Obudzę Cię gdy wstanie słońce, w gruncie rzeczy to już niebawem...-rzekła poczym wstała z posłania i rozprostowała skrzydła. Blask ogniska odbijał się od jej brązowo-złotych piór rzucając fantastyczne cienie.*

Iron Lycan

- No dobra, to ja idę spać. Będę na szycie tego drzewa - powiedział wilkołak po czym jednym skokiem i kilkoma ruchami znalazł się w konarach kilku metrowego drzewa. Iron spokojnie zrobił sobie miejsce i zasnął.

Dark P

*Upojenie alkoholowe dawno minęło. Jak na prawdziwą przestworzankę przystało organizm szybko uporał się z zatruwająca go substancją.
Dark P wzięła swój kocyk i podciagnęła go bliżej ogniska. Wszystkie jej zmysły były wyczulone do granic możliwości, jedank jak sie potem okazało zupełnie niepotrzebnie. Nic bowiem nie miało przeszkodzić dwójce podróżników odpoczywajacych wśród Gór Zielonych Smoków. Kobieta wyciągnęła z woreczka przymocowanego do paska małe puzdereczko, które przypominało z wyglądu róg jednorożca. Było ono jednak znacznie mniejsze i co ważniejsze-wykonane ze srebra-niż prawdziwy egzemplarz. Szybkim ruchem odkręciła zawór zabezpiecząjcy to co się wewnątrz znajdowało. Nabrała na dłoń szczyptę soczyście czerwonego proszku i wrzuciła do ognia. Nagle ognisko znieruchomiało, a tam gdzie jeszcze przed chwilą znajdowały się tańczące jęzory ognia, pojawił się gładki, lśniący metalicznie obraz. Dark P oparła oba łokcie na kolanach i skupiła się na postaci, którą przedstawiał magiczny porter.*

Iron Lycan

Iron obudził się o świcie. Widząc Dark P i coś co było ogniskiem zapytał zeskakując z drzewa:
- Witaj, coś się wydarzyło jak spałem?

Dark P

*Dark P nie oderwawszy oczu od obrazu odpowiedziała Ironowi:
-Nie, nie nic. Choć bardzo wyczulałam słuch to nic co było by niebezpieczne nie zbliżyło się do obozu-machnięciem ręką zamazała obraz tak, że stał się ponownie ogniskiem.-A jak tam sen? Nic nie przeszkadzało?-zapytała lekko podekscytowana.*

Iron Lycan

- Spokojny i leniwy. Ale przydało by się zjeść śniadanie. Widziałaś tu jakieś zwierzęta? - zapytał Iron

Dark P

*-Co i rusz słyszę w zaroślach ganiające się króliki, raz zauważyłam nawet sarnę. Jeśli jesteś głodny to oczywiście zaraz coś złapię, momencik.-rzekła poczym zamknęła oczy, przyłożyła lewą dłoń do skroni i zaczęła skanowanie polany. Natknęła się na grupkę leniwych i powolnych roślin, raz myślami zawadziła też o metalicznie brzmiący umysł wilkołaka. Szybko jednak wycofała stamtąd mackę i ruszyła na dalsze polowanie. Wkońcu odnalazła parę zajęcy, które błyskawicznie uśmierciła i telekinetycznie przetransportowała koło ogniska. Martwe truchła zwierząt leciały jakby niesione przez wiatr, aż wkońcu się zatrzymały i padły na ziemię.*

Iron Lycan

- Dzięki. - powiedział z zadowoleniem wilkołak i zabrał się za przygotowywania posiłku z królików. Po około pół godzinie potrawka z królika była gotowa. Iron podał miseczkę z parującym gulaszem Dark P i rzekł:
- Smacznego.

Dark P

*Po skończonym posiłku Dark P zwróciła się do wilkołaka:
-Za jakieś pół godziny powinniśmy ruszyć dalej, jesli oczywiście ci to odpowiada.*

Iron Lycan

- Jasne, nie mogę się doczekać. Tylko powiedz mi jeszcze 1. Kiedy byłaś u mnie w karczmie wspominałaś coś o żywiołaku. Jaki to był żywiołak? - zapytał Iron

Dark P

*-To ten sam, który zniszczył moją karczmę. Żywiołak ciemności, o ile mnie pamięć nie myli. Ciern ma z nim na pieńku.-powiedziała poczym wzięła się za pakowanie obozu.*

Iron Lycan

- Więc to oko to żywiołak. Nie wiedziałem że takie coś istnieje. - stwierdził Iron i pomógł pakować obozowisko.

Bjartskular

*nagle zdało się słyszeć cichy szum skrzydeł i koło nich wylądowała postać* Witam *powiedziała po czym zwróciła się do Dark* Szukałam Cię, zajmuje się tym od wielu lat*rzekła, następnie odwróciła się do wilkołaka* Przyjaciele moich przyjaciół są moimi przyjaciółmi *powiedziała skinąwszy głową* Nazywam się Bjartskular, ale możesz mówić do mnie Bjart *dodała po chwili*...

Dark P

[ja nie znam innych przestworzan bo przecież ich właśnie szukam Wink

]
*Dark P nie mogła uwierzyć własnym oczom. Koc, który właśnie trzymała w dłoniach, upadł z głuchym dźwiękiem na trawę. Jej tęczówki rozbłysły fioletem, a Kania u jej szyi drgnęła mocno.
-To niemożliwe... skąd... jak?-zapytała oniemiała.*

Bjartskular

*popatrzyła na Dark a w oku przez jedną maleńką chwilę zalśniła łza* Mogłaś o mnie nie szłyszeć bo właśnie próbuje zrobić to samo co Ty *odparła po chwili a jej twarz przybrała znowu zwykły wyraz* Szukam Cię od jakże długiego czasu i zawsze miałam nadzieję, że znajdę choć jednego z mych pobratymców *dodała po czy zaczęła mówić dalej*Gdy zaczęłam już wątpić w powodzenie mej misji trafiłam na Tój ślad. To było jakiś miesiąc temu, od tego czasu odwiedziłam chyba wszystkie miejsca, w których się pojawiałaś. Aż w końcu stoje tu przed Tobą i nie mogę uwierzyć, że w końcu Cię odnalazłam. Ale na tym nie kończy się ma misja i chyba Twoja także *popatrzyła na Dark a oczy jej zalśniły* Musimy szukać dalej, skoro odnalazłyśmy siebie to może jest jeszcze nadzieja *ostatnie słowa wymówiła półgłosem*...

Dark P

*Lekki uśmiech pojawił się na chwilę na twarzy kobiety:
-Ja jestem Dark P, a to jest mój towarzysz podróży Iron Lycan-wskazała dłonią wilkołaka-Nie myślałam, że jeszcze zobaczę kogoś takiego jak ja... Ale jak widać fortuna nam sprzyja-jej oczy zabłysły-Może przyłączysz się do naszej kampanii, wszakże mamy ten sam cel... Zgodzisz się na to Ironie?*

Bjartskular

Jeżeli Iron się zgodzi będe zaszczycona *słoniła głowę po czym podniosła ją i spojarzała na Dark* na prawdę nie mogę uwierzyć *powiedziała jakby na pół do niej, na pół do siebie*

Iron Lycan

- Oczywiście że nie mam nic przeciwko. - odparł wilkołak

Dark P

*Z uśmiechem na twarzy lekko kiwnęła głową i po paru uderzeniach skrzydłami znalazła się w powietrzu:
-Zmierzamy wciąż na północny-zachód, tak jak wcześniej będę przesyłała Ci telepatyczne obrazy miejsc do których lecimy.-krzyknęła do Irona poczym zniknęła zza wzgórzem.*

Iron Lycan

Iron założył na plecy resztę ekwipunku i ruszył za Dark P.

Dark P

*Słyszała coraz głośniejsze oderzenia skrzydeł, ale nie jej jak to zazwyczaj lecz innego przestworzanina. To Bjart doganiała ją ścigając się z wiatrem. Dark P była niezwykle podekscytowana i ciekawa na to nowe towarzystwo. Wszakże nigdy nie widziała nikogo kto byłby tak do niej podobny.*